هر سال

بعداز محرم وصفر که میشه ،

به یاد سخنرانی حاج آقا امینی ، می افتم

که خطاب به مردم فرمود که

کبوتر بازها وقتی یه کبوتر از بازار می خرند ،

چند روزی بال و پرش رو می بندند ،

روی پشت بام خو نه بهش آب و دانه میدن ،

بعد چند روز

بال و پرش رو باز می کنند ، و پروازش میدن،

اگه اون کبوتر رفت و مجددأ برگشت روی همون پشت بام نشست ،

میگن هنر داره و رگه داره ، اما اگه برنگشت و رفت ،

روی پشت بام کس دیگه ای نشست ،

میگن بی هنر وبی رگ بود !

آهای مردم

آهای جوان ها ،

محرم و صفرگذشت

و توی این دو ماه امام حسین(ع) ما ها رو خرید

بال وپر مون رو بست پیش خودش نگه داشت ،

در این دو ماه میهمان امام حسین(ع) بودیم

و هر جا دعوتمون کردند به احترام امام حسین(ع) بود

و در واقع از آب و نان امام حسین(ع) خوردیم ،

حالا بعد دو ماه بال و پر مون رو باز کرده که پرواز کنیم ،

نکنه که بی هنر و بی رگ باشیم ،

بریم روی بام کس دیگه بشینیم ،

نکنه نان ونمک بخوریم و نمکدون بشکنیم ،

بیایید به امام حسین(ع)یه قول بدیم ،

قول بدیم که تا ماه محرم سال دیگه

فقط کبوتر امام حسین(ع) باشیم

وفقط واسه اون پرواز کنیم،

وفقط روی پشت بام اون بشینیم

زبان حال کبوتر بقیع با کبوتر حرم امام رضا (ع ): 
آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا  
تو که پرواز میکنی تو حرم امام رضا 
من کبوتر بقیعم با تو خیلی فرق دارم  
سرمو بجای گنبد روی خاکها میذارم 
خونه ی قشنگ تو کجا و این خونه کجا 
گنبد طلا کجا قبرهای ویرونه کجا 
اونجا هرکی میپره طائر افلاکی میشه 
 اینجا هرکی می پره بال و پرش خاکی میشه 
اونجا خادما با زائر آقا مهربونن 
اینجا زائرا رو از کنار قبرها میرونن 
( تو که هر شب میسوزه چلچراغا دور و برت)  
به امام رضا بگو غریب تویی یا مادرت... 
السلام علیک یا امام حسن مجتبی